Nic nie dzieje się przypadkiem...

Cześć!

Dziś w sumie mam dla was taki trochę inny, można powiedzieć "głębszy" post, w którym zdradzę trochę moich codziennych przemyśleń. Ostatnio doszłam do wniosku, że nic nie stało się przypadkiem, wszystko ma jakiś głębszy sens i wszystko co mnie spotkało, nie zdarzyło się - bo tak, tylko wszystko co się wydarzyło czegoś mnie nauczyło. Już na wstępie zrobiło się takie masło maślane, ale zaraz wam wyjaśnię o co mi chodzi, czemu piszę taki post.

Wszystkie zdarzenia, nad którymi ostatnio się zastanawiałam wypiszę w podpunktach, żeby miało to jakiś ład i skład, bo ja z reguły mam tendencję do dość chaotycznego pisania.

1.Dlaczego trafiłam na Elzę?

Nie bez powodu zaczęłam od tego. Czasem się zastanawiam jakby było gdyby trafił mi się inny pies niż Elza, kompletnie inna rasa, zupełnie co innego. Jakby to wszystko wyglądało. Jednak sobie tego nie mogę wyobrazić, jest mi ciężko. Może byłoby ze wszystkim łatwiej, może bym nie miała takich problemów z wychowaniem. Może wszystko by się potoczyło inaczej? Może bym się nie interesowała behawiorystyką czy kynologią. Morze jest głębokie i szerokie, im więcej się nad tym zastanawiam tym bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że miałam nawet farta, że trafiłam na Elzę. 

A ta mała, otyła kulka to (wiem, ciężko uwierzyć) Elza ☺

2.Agresja Elzy

To chyba to jest punktem kulminacyjnym w tym wpisie. Agresja Elzy dużo znaczy w moim życiu, tu nie mam na myśli, że jest dla mnie czymś bez czego nie wyobrażam sobie życia, ale czymś co ma duże znaczenie na jego przebieg. Gdyby nie agresja Elzy na pewno wszystko wyglądałoby inaczej, byłoby bardziej kolorowo, mniej nudno. A tak? Dziękuje Bogu, za każdy spacer bez obszczekanego człowieka. Idzie opornie, ale idzie i to jest chyba ważne. Dzięki agresji Elzy musiałam, w sumie także chciałam zagłębić się w psi świat żeby z nią walczyć. Musiałam też szybciej wydorośleć, chociażby dlatego żeby mądrze ocenić sytuację, w której znajduje się ja i mój pies, musiałam w ciągu setnych sekund wyobrazić sobie wszystkie scenariusze mogące się przydarzyć w danym momencie i podjąć jakiś ruch. Agresja Elzy, z jednej strony jej nienawidzę, z drugiej okazała się być nie najgorszą nauczycielką.

3.Porażki w życiu codziennym z Elzą

Ten punkt też jest dość ważny. Często staję oko w oko z porażkami. Chociażby w wychowaniu swojego psa. Na przykład ostatnio mój idealny melepeta skoczył na samochód, NIE POD samochód, tylko na nasz samochód na podwórku, kolejny przykład to pośpieszanie mnie w codziennych zajęciach. Tu mam na myśli mycie misek zanim dam Elzie jeść, zawsze myję miski, zniecierpliwiona suka potrafi położyć się i zacząć przeraźliwie jazgotać, dopóki nie wrzaśnie się głośniej niż ona. Takie rzeczy dodają nam motywacji, czasem wręcz zmuszają do pracy z psem, a co za tym idzie wspólnym spędzaniem czasu i wzmacnianiem naszych więzi.

Dzięki takim kilku pytaniom trochę się pryzmat, przez który patrze na poszczególne zdarzenia. Mam nadzieję, że wszyscy którzy przeczytają ten post, zamiast zamartwiać się negatywnymi skutkami pewnych zdarzeń rozpatrzą pozytywy i nabiorą ogólnie do wszystkiego dystansu ☺

Mam nadzieję, że nie zanudziłam nikogo na śmierć 😂

Do napisania!

A&E